september 22, 2022september 22, 2022 Jillholterman

Dam tot Damloop: mooie strijd van Amsterdam naar Zaandam

Wedstrijdverslag

Hoofdfoto: Seth Profet

Na twee jaar van afwezigheid kon de Dam tot Damloop dit jaar eindelijk weer doorgang vinden. De Dam tot Damloop heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart, omdat ik als geboren Zaanse al sinds ik een kleuter ben aan de start verschijn. Het was dan ook een gemis dat de 10 Engelse mijl van Amsterdam naar Zaandam de afgelopen twee jaar als gevolg van de covidpandemie van de kalender verdween.

Gelukkig was het dit jaar wel weer tijd voor een Amsterdams/Zaans feestje en ging ik samen met de andere dames van het prominentenveld om 10u18 van start in Amsterdam. De weersvoorspellingen waren niet bepaald best, maar leken nog redelijk mee te vallen. Totdat ik tijdens het inlopen een flinke stortbui op mijn hoofd kreeg. Ik zag nog drie Nederlandse mannen schuilen onder een boom (Roel Wijmenga, Mahadi Abdi Ali en Pim Lambregts, watjes!). Eenmaal in het startvak was het droog, wat het wachten op het startschot nét wat aangenamer maakte.

Omdat we de hele weg wind tegen zouden hebben was mijn plan om een groepje te vormen met wat andere dames. Ik ging wat vlot van start in de hoop dat er meteen een scheiding zou ontstaan tussen de groepen, maar ik kreeg helaas niemand meteen mee. De Afrikaanse loopsters waren te sterk voor mij, dus ik liet me afzakken naar de groep met Nederlandse loopsters. Dit was een vrij omvangrijke groep, waardoor ik besloot om het tempo nu en dan op te voeren en even aan de boom te schudden.

Samen met Diane van Es, Maureen Koster en Silke Jonkman voerde ik het tempo op en kwamen we rond 10/11km los van de rest van de groep. Vanaf dat moment werd het stuivertje wisselen tussen ons vier, wat ik echt gaaf vond. Er zaten momenten bij dat ik het even moeilijk had, om honderd meter later weer helemaal fris te zitten. Dit kwam doordat er diverse tempowisselingen waren en we geen gelijkmatig tempo liepen. Vanuit mijn marathontraining was ik hier niet aan gewend, maar ik verteerde het verrassend goed. Ik genoot er ook echt van om te pushen tijdens deze wedstrijd.

Bij het opdraaien van de Zuiddijk op 14km had ik in mijn hoofd om weer te versnellen. Samen met Silke Jonkman liepen we kop over kop, maar gaven elkaar weinig ruimte. Ik voelde me nog steeds behoorlijk goed, want ik kon nog lachen naar vrienden die ik langs de kant zag staan. Na het passeren van de burcht besloot ik er voor te gaan en plaatste een harde versnelling de brug omhoog. Hierbij sloopte ik uiteindelijk vooral mezelf, want bovenop begon ik te kokhalzen (sorry vies verhaal). Vanaf dat moment moest ik mijn tempo laten zakken en kon ik niet meer mee met Maureen, Diane en Silke in de beslissende versnelling. Natuurlijk baalde ik hier wel van, maar aan de andere kant wist ik dat dit mijn enige kans zou zijn geweest om hoger te eindigen dan ik nu deed. De andere meiden hebben een veel betere sprint in de benen dan ik en bleken vandaag dan ook sterker in de slotfase. Daar kan ik prima mee leven. Zeker als je bedenkt dat ik een PR loop van bijna een minuut slechts vijf weken na de EK marathon.

Ik heb echt genoten van het strijden om plaats afgelopen zondag. Over twee weken sta ik aan de start van de Bredase Singelloop en zal naast de klassering ook de eindtijd een iets belangrijkere rol gaan spelen. Het zou mooi zijn als ik daar in de buurt van mijn PR (1:11’41) kan komen. De Dam tot Damloop was in elk geval een mooie opsteker en meetmoment.