Karibu Kenya!
Karibu Kenya – oftewel: Welkom in Kenia. Sinds afgelopen woensdag verblijf ik samen met Ronald in Iten, Kenia. Het paradijs voor lange afstandslopers. In deze blog zal ik schrijven over de reis hier naartoe en mijn eerste ervaringen.
Amsterdam – Nairobi – Eldoret – Iten
De reis richting Iten verliep voorspoedig. Dinsdagavond om 20:30 vertrok ons vliegtuig richting Nairobi. Gedurende deze nachtvlucht kon ik mooi nog een paar uurtjes slaap pakken. Eenmaal geland op Nairobi moesten we nog zo’n 5 uur wachten op onze binnenlandse vlucht naar Eldoret. Deze tijd hebben we gebruikt om relaxed te ontbijten op de luchthaven.
Met een brakke kop aan het ontbijt in Nairobi 
Het vliegtuigje van de binnenlandse vlucht
De binnenlandse vlucht vanuit Nairobi naar Eldoret vertrok op tijd. We hadden wel wat turbulentie en in zo’n klein vliegtuigje voelt dat toch een beetje alsof je in een achtbaan zit. Dat vond Ronald, die last heeft van wagenziekte, iets minder leuk. Vanaf Eldoret moesten we nog zo’n 45min met de auto, waarbij je al wat indrukken krijgt van de Keniaanse leefstijl: mensen hangen wat op straat, koeien/geiten/kippen lopen overal los en de auto’s rijden hier links (dat is ook zo’n beetje de enige verkeersregel). Ik kon met moeite mijn ogen openhouden en was blij toen we aankwamen in Iten. We verblijven hier in Hotel Kerio View. Het is een fijne plek met goed eten en een prachtig uitzicht. Het is een prima uitvalsbasis voor de komende drie weken en net als wij verblijven hier nog veel meer atleten (waaronder de NLse atleten Michel Butter en Edwin de Vries). Tijdens de maaltijden zitten vaak atleten van verschillende nationaliteiten bij elkaar aan tafel. Het geeft een gemoedelijke sfeer die kenmerkend is voor onze sport.
Polepole (rustig aan)
Het leven in Kenia lijkt zich soms vertraagd af te spelen. Mensen slenteren rustig over straat en maken zich niet snel druk (behalve achter het stuur). En geef ze eens ongelijk, op 2400m hoogte merk je dat zelfs bij een trap op wandelen je buiten adem raakt. Je kunt hier dan ook maar het beste rustig aan doen. Dit geldt dus ook voor de trainingen, want loop je te hard van stapel, dan krijg je dat als een boomerang terug. Altitude is a bitch!
Matatu: een taxibusje 
Verkeer in Eldoret 
De Hells Angels van Eldoret 😉
De eerste trainingen gaan goed, ik heb vooral rustige duurlopen gedaan om te wennen aan de hoogte. Daarmee kon ik mooi uitbouwen ten opzichte van mijn trainingen thuis. Ik heb het gevoel weer atleet te zijn nu ik hier ben, ondanks dat ik aan alle kanten voorbij gelopen word ;-)!
Niet alleen met lopen, maar ook tijdens mijn aanvullende alternatieve trainingen merk ik duidelijk dat we op 2400m hoogte zitten. Twee dagen geleden ging ik een stukje fietsen, maar kwam amper de heuvel omhoog zo zwaar was het. Vervolgens kwamen er een stuk of vijf schoolkinderen op slippers naast mij rennen en begonnen me te duwen. Ik wilde me niet laten kennen en probeerde aan te zetten, maar die kids gingen gewoon harder rennen. Het zit hier duidelijk in de genen en het was een grappig (en beschamend) moment.
Naast de trainingen is er hier veel tijd voor ontspanning. Tussen de middag slaap ik vaak een uurtje en daarnaast kun je hier heerlijk relaxen in de tuin. Afgelopen zaterdag ben ik samen met Chris, Edwin en Michel naar Eldoret geweest om een paar boodschapjes te doen. We hebben nog een drankje gedronken bij een luxe hotel en reden daarna terug naar Iten. Zo’n uitstapje doe ik alleen als ik in de middag geen training heb, want voor een training probeer ik vooral zoveel mogelijk te rusten.
Valentijnsdag 
Aapjes in de tuin
De eerste dagen zijn dus goed bevallen en ik kijk er naar uit om de trainingen te intensiveren. Nu duik ik mijn bed weer in voor een middagdutje! Lala salama (slaap lekker).
Veel plezier daar !
Groetjes aan Ronny en dikke kus van mij !
Oma lady!
Mzuuuuuri