PR en topklassering tijdens Zevenheuvelenloop
Op zondag 17 november om 13.00 uur ging het startschot van de NN Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Een prachtige wedstrijd over een heuvelachtig parcours (je verwacht het niet). Net als vorig jaar stond ik hier aan de start en waren de omstandigheden zeer goed.
De Zevenheuvelenloop is een zeer sfeervolle loop voor zowel de toplopers als de recreatieve lopers. Er staat veel publiek langs de kant en bovendien is het aantal deelnemers enorm. De loop trekt dan ook elk jaar een sterk deelnemersveld aan en dit jaar werd er bij de vrouwen zelfs een ongekend snel wereldrecord gelopen. De Ethiopische versloeg niet alleen alle vrouwen, maar wist ook bijna alle Nederlandse mannen achter zich te laten, bizar!
Voor mijzelf had ik als doel om mijn tijd van vorig jaar (52’30) te evenaren en hopelijk zelfs te verbeteren. De trainingen draaiden de laatste tijd echt weer lekker en ik had er vertrouwen in dat mijn niveau weer terug zou zijn op dat niveau.
Na het startschot startte ik voortvarend, maar wel gecontroleerd. Ik voelde dat ik echt een stuk harder zou kunnen, maar wilde dat bewaren voor het deel tussen 5 en 12 km, want dat is het zwaarste gedeelte. Toen op zo’n 5km er meerdere internationale dames bij elkaar kwamen besloot ik dan ook om de heuvels te gaan aanvallen. Elke heuvel kon ik de groep een klein beetje uitdunnen, maar heuvel af was ik wat minder sterk. Gelukkig kon ik tot en met de laatste heuvel blijven aanvallen en daarmee het duel met deze dames in mijn voordeel beslissen. De heuvels zijn wel echte kuitenbijters, want net als vorig jaar voelde ik af en toe wat lichte kramp in mijn kuit opkomen.
Vanaf het 12 kilometerpunt was het een kwestie van zo hard mogelijk naar beneden lopen richting de finish. Ik zat stiekem al een beetje te rekenen dat ik die 52’30 wel zou halen, maar ik wilde er zo ver mogelijk onder duiken. Op het laatste rechte stuk stonden onder andere mijn ouders te supporten en werd het tijd om te genieten van een prestatie terug op niveau. Want let’s face it, dit jaar was tot nu toe geen succes. Het jaar begon met blessures en gezondheidsproblemen, waar ik lang van moest herstellen. Maar halverwege het jaar begon ik mij weer fitter te voelen en vanaf september ging de knop echt om toen ik stopte met werken. Gisteren was voor mij wederom de bevestiging dat die beslissing zich begint uit te betalen. Ik liep namelijk 73 sec sneller dan vorig jaar en dat betekent dus een heel dik persoonlijk record!
Met deze prestatie sluit ik voor mezelf een hoofdstuk af. Ik ben op de goede weg en heb vertrouwen in de weg waarin ik ben ingeslagen. Naast een snelle tijd werd ik tevens zevende dame internationaal en tweede Nederlandse. En dat voelde echt heel goed.