Trainingskamp Kenia: eten, trainen en slapen
Het is lang geleden dat ik een blog geschreven heb, te lang geleden. Ik heb gemerkt dat ik minder gemotiveerd was om te schrijven doordat wedstrijden steeds werden afgelast. Ondertussen heb ik natuurlijk genoeg beleefd en ik wil jullie dan ook graag op de hoogte brengen van mijn trainingskamp in hét Mekka van het hardlopen: Kenia. Dit keer dus een extra lange blog om het goed te maken ;-).
Ik verblijf inmiddels ruim vier weken in het Keniaanse dorpje Iten op 2.350m hoogte. Dat betekent dat hardlopen een stuk moeizamer gaat. Dit komt doordat het lichaam minder zuurstof kan opnemen, maar ook omdat de hardlooprondes hier enorm uitdagend zijn. Het aantal hoogtemeters dat ik hier per week maak heb ik in Nederland ongeveer drie tot vier weken voor nodig (als ik bewust heuvels pak rond Schoorl en Egmond).
10 dagen eerder vertrokken
Het oorspronkelijke plan was om na het NK 10km in Schoorl naar Kenia te vertrekken en hier bijna vier weken te verblijven. Maar Schoorl werd wederom afgelast, waardoor ik heb besloten om tien dagen eerder naar Kenia af te reizen. Ik kreeg deze kans aangeboden met dank aan een nieuwe sponsor – binnenkort meer nieuws op mijn website – en ik hoefde daar niet lang over na te denken. Ik weet inmiddels dat ik best heftig reageer op hoogtetraining en wat meer tijd nodig heb om te acclimatiseren, dus voor mij wat het goed om nog wat langer hier te verblijven. Ik heb de eerste week dan ook echt gebruikt om te wennen aan de hoogte, warmte en heuvels. Ik moest zelfs af en toe even wandelen heuvelop omdat mijn hartslag te hoog was.
Keniaans leefritme
Na een week kon ik voorzichtig de intensiteit van mijn trainingen wat opschroeven, maar de focus bleef nog vooral op rustig duurwerk. Ik liep voor het eerst sinds lange tijd weer meer dan 150km in een week en voelde me daar super goed bij. Dit is mede dankzij het Keniaanse leefritme hier. Ik slaap ’s avonds vroeger, omdat het vanaf 19u donker is en er verder weinig te beleven valt. Na het avondeten lees ik nog wat in bed en ga dan lekker slapen tot de volgende ochtend. Tussen de ochtendtraining en middagtraining door pak ik vaak ook nog 60-90min slaap of ga ik op bed liggen rusten. Ook plan ik met regelmaat een massage in bij een Keniaanse masseur genaamd Ben. Je doet in feite op zo’n dag dus niet erg veel, maar toch vliegen de dagen voorbij! Het lichaam kan optimaal rusten en herstellen tussen de trainingen, waardoor ik ook merk dat ik goed kan aanpassen aan de hoogte en de verhoogde trainingsbelasting.
Goed gezelschap
Na tien dagen is met de komst van Ronald, Pim Lambregts, Roel Wijmenga, Gianluca Assorgia, Nienke Brinkman, Frank Futselaar en Liesse-lotte Hoogakker de Nederlandse bevolking in Iten flink uitgebreid. Het is fijn om rondom de trainingen gezelschap te hebben van andere Nederlanders. Er was een super goede sfeer en we konden elkaar goed motiveren voor de (zware) trainingen. Voor mij was het natuurlijk heel fijn dat Ronald drie weken hier kon zijn, zodat ik hem niet zo lang hoefde te missen. De trainingen heb ik heel goed kunnen combineren met Nienke. Voor dit trainingskamp kenden we elkaar nog niet, maar ik ben enorm dankbaar dat ze is ingegaan op mijn uitnodiging om mee te gaan naar Kenia. Het is zo fijn om elkaar door de trainingsweken heen te slepen. Al kletsend maken we onze duurlopen vol, en als de een het zwaar heeft staat de ander klaar voor een peptalk. In Nederland doe ik veel van mijn trainingen alleen, dus vier weken lang een trainingsmaatje die ook nog eens heel gezellig is, is een enorm voorrecht!
Trainingen
Zoals ik hierboven al kort aanstipte gaan de trainingen erg goed. De vorige keer dat ik in Kenia was, moest ik terugkomen van een lange blessure. Ik kan het daarom moeilijk vergelijken, omdat ik nu een stuk fitter ben. Desondanks merk ik aan alles dat mijn lichaam moeite heeft met de hoogte. Ik heb er meer last van dan anderen en moet dus ook een stuk rustiger lopen.
De eerste twee weken had ik dan ook moeite om harder dan 12km per uur te lopen, terwijl dat in Nederland als vanzelf gaat. Dit komt ook door de zware heuvels. Daarom kozen we er voor om de kwaliteitstrainingen te doen op een locatie die minder heuvelachtig was: Moiben road of de baan in Tambach. Beide zijn veelgebruikte trainingslocaties en je komt dan ook altijd wel andere atleten tegen die bezig zijn met een zware training.
Mijn leukste trainingen hier vond ik denk ik de lange duurlopen en een tempotraining op Moiben road omdat deze boven verwachting goed ging. Het is altijd lekker om met een goed gevoel een training af te sluiten. Tijdens de lange duurlopen kon ik vooral enorm genieten van de uitzichten en het warme zonnetje.
Keniaanse cultuur
Het mooie aan trainingsstages is dat je op verschillende plekken komt en te maken krijgt met diverse culturen. De Keniaanse cultuur heeft vele bijzonderheden. Het is na vier weken steeds moeilijker te omschrijven, omdat ik bepaalde bijzonderheden niet meer zie en “gewoon” ben gaan vinden. De culturele verschillen en het leven hier staan bijna haaks op het leven in Nederland. Ik zal proberen een paar voorbeelden te geven.
Om te beginnen hebben de mensen hier oneindig veel geduld, haast alsof ze geen besef van tijd hebben, totdat ze in het verkeer deelnemen. Dan verandert de meest geduldige Keniaan in Max Verstappen. Er wordt ingehaald op plekken waar dat absoluut onmogelijk lijkt en bumperkleven is hier normaal.
Ook zie je met regelmaat een brommer of motor voorbij komen met bijvoorbeeld twee geiten achterop of een volledig bankstel. Geen bagage is hier te groot om mee te nemen op een motor. Daarnaast zijn de veedieren belangrijke deelnemers aan het verkeer. Koeien, schapen, kippen en geiten steken massaal de weg over en iedereen houdt daar rekening mee. Tijdens een van onze baantrainingen stonden er ook koeien op de baan. Het kan hier allemaal.
De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk. De meeste mensen spreken Engels, omdat dit een van de officiële talen van Kenia is. Met regelmaat spreken mensen je hier aan om een praatje te maken. Tijdens het hardlopen worden we dan ook steeds nageroepen door kinderen: “Hi, how are You?”, “give me sweets”, “give me your watch”. Het is enigszins komisch dat we feitelijk overvallen worden (“give me money”) door kinderen van vijf.
Tegenover inspanning staat ontspanning
Omdat we veel en hard trainen is het nodig om voldoende te rusten. Dit doen we fysiek door middel van middagdutjes, massages en voldoende slaap. Mentaal is het echter ook belangrijk om voldoende ontspanning te hebben. Na het avondeten worden er wat kaartspelletjes gespeeld, waarbij ook buitenlandse atleten aanhaken. Het zorgt voor een ontspannen sfeer en het is leuk om steeds weer nieuwe mensen te ontmoeten.
We zijn ook een ochtend naar een Giraffe Farm geweest. Na een stukje wandelen konden we daar Giraffen van heel dichtbij zien. Het zijn super mooie elegante dieren (totdat ze gaan rennen) en het was leuk om ze van zo dichtbij te kunnen zien.Toch voelde dit nog steeds heel erg als een attractie en niet als echt Wildlife zoals je dat in andere delen van Kenia hebt.
Wedstrijden in het vooruitzicht
Maar uiteindelijk ben ik natuurlijk op trainingskamp met als doel om een betere atleet te worden. Voor de motivatie is het belangrijk om wedstrijden in het vooruitzicht te hebben, waarbij je tevens het vertrouwen hebt dat ze doorgaan. Helaas bleek dat in Nederland de afgelopen maanden lastig, waardoor ik gekozen heb om een aantal wedstrijden in het buitenland te gaan doen. Bij terugkomst zal ik op 13 maart een halve marathon in Gent (BEL) lopen en drie weken later op 3 april een halve marathon in Berlijk (DUI). Ik heb enorm veel zin om te racen en ben benieuwd in wat voor vorm ik ben. Het is altijd lastig in te schatten op hoogte, omdat je tijden niet kunt vergelijken met thuis. Toch heb ik het gevoel dat ik in uitstekende vorm ben en mooie races kan gaan neerzetten.