Egmond, wat ben je mooi
Egmond brengt altijd een lach op mijn gezicht. Het is niet alleen mijn woonplaats sinds vier jaar, maar het is de plaats waarin elk jaar een nieuw hardloopjaar wordt afgetrapt. De Egmond halve marathon wordt terecht een klassieker genoemd. Al weken, zo niet maanden, kijken hardlopers er naar uit om over het strand en door de duinen 21,1 kilometer weg te tikken.
De Egmond halve marathon brengt elk jaar weer nieuwe verhalen voort als gevolg van de steeds veranderende weersomstandigheden. Hebben we windkracht 8 tegen op het strand zoals in 2020? Dan spreekt men nog dagen over hoe traag het ging op het strand. Als er sprake is van hoog water dan wordt er na de finish stevig gediscussieerd wat nou de beste looproute was. En weet je nog die keer dat er wind mee stond op de heenweg? Toen kwamen mannen in de kopgroep een persoonlijk record door op 10 kilometer. Maar dit jaar was er geen georganiseerde NN Egmond Halve Marathon. Een teleurstelling voor alle liefhebbers. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan, want gister liepen veel lopers hun eigen ‘solo’ Egmond Halve Marathon. Een ander verhaal waar we het nog lang over zullen hebben: De Egmond Covid-editie.
Om 10.15 uur startte een select gezelschap met Nederlandse langeafstandslopers vanaf de boulevard om voor zichzelf toch dat Egmond gevoel te zoeken. Ik was er bij en het was prachtig. Het had de afscheidswedstrijd moeten worden van Michel Butter, maar het liep nu eenmaal anders. Toch stond ook hij om 10.15u op de Boulevard. Het bewees voor mij wederom dat onze sport, de hardloopsport, een enorme saamhorigheid teweeg brengt. Onderweg passeerden we plukjes lopers, allemaal bezig aan hun eigen Egmond. Op gepaste afstand en in duo’s.
Er stonden zelfs hier een daar verdwaalde toeschouwers. Het voelde net echt. Natuurlijk, het was niet echt. Ik deed een training en had geen strijd met andere dames. Maar ik liep daar wel echt en zag hoeveel plezier ook anderen haalden uit het lopen van deze klassieker. Het was anders, maar nog steeds ontzettend mooi. Want we missen allemaal die saamhorigheid van dezelfde wedstrijd lopen, dezelfde ervaring in het mulle zand en wind tegen. Kunnen praten na afloop over waar jij het zwaar had of waar de tegenstander moest lossen. We hopen allemaal dat 2021 het jaar wordt waarin het weer mogelijk wordt om met zijn allen aan de start te staan. Dus wat dat betreft was ook dit jaar Egmond Halve Marathon de aftrap van een nieuw hardloopjaar: het jaar van hoop.
Also The Race For Fun Has No Finish Line…
Tijdens de eerste editie heb ik hieraan deelgenomen na eerst een valse start veroorzaakt te hebben….
Erna nog vele malen. In de begin jaren dikwijls onder barre omstandigheden, sneeuw, hagel, regen, storm en vorst. Zelfs 2x met een bevroren laagwater zee.
Het blijft een uniek evenement in de hardloopwereld, zelfs internationaal.
In ruim 50 jaar bij atletiek betrokken te zijn in tal van disciplines, voor mij een top 3 evenement door z’n onderscheidende karakter. Net zo onderscheidend als mijn absolute nr. 1 :
Marathon des Chateaux du Medoc welke je als hardloopliefhebber gelopen moet hebben zonder op PR jacht te willen gaan. Hardlopen door de schitterende heuvelachtige wijngaarden en omgeving van de Medoc in Frankrijk, langs de vele kastelen (en er doorheen …!). Een groot feest ! Waarbij ca. 50% van de lopers verkleed loopt. Met opties t.a.v. een omlijstend programma : voorafgaand aan en na de marathon. Voor info : zie onderstaand.
Just Do It !
(als training en obsrveeer)