augustus 11, 2020augustus 11, 2020 Jillholterman

Geslaagde trainingsstage Italië & Zwitserland + Sponsor aan het woord

Blog

De tijd is voorbij gevlogen, want inmiddels ben ik na drie heerlijke weken weer terug op Nederlandse bodem. De afgelopen drie weken was ik op hoogtestage in Italië en Zwitserland. Het doel van deze stage was om helemaal fit en belastbaar te worden en te beginnen aan de marathontrainingen. Spoiler alert: dat is gelukt!

Acclimatiseren in Italië

De reis naar Italië hadden we opgesplitst in 2 delen. Ronald en ik hebben op zaterdag Niels Theloosen opgepikt in Nijmegen en zijn vanaf daar doorgereden naar Duitsland. Zondag pikten we Ronald Poel op van het treinstation in Sargans (Zwitserland) en reden we door naar de eindbestemming Lago di Cancano: een prachtige hoogvlakte op 1960m met mooie trails en uitzichten. Per toeval was Ronald twee jaar geleden op deze plek gestuit, maar het bleek een ideale plek te zijn om te acclimatiseren en op hoogte te trainen.

Ik had het gelukje dat ik op deze prachtige plek een lange duurloop mocht doen. Ronald fietste met mij mee om mij van drinken te voorzien (hij had zelf helaas last van zijn heup). Zo kon ik een mooie ronde maken om de twee meren: Lago di Cancano & Lago di San Giacomo. De duurloop verliep beter dan verwacht en was een mooie stap in de goede richting.

St.Moritz / Champfèr

Na vier dagen vertrokken we vanuit deze prachtige plek naar mijn favoriete trainingsgebied: de omgeving van Sankt Moritz. Gedurende de rest van de stage verbleven we in een groot appartement in de plaats Champfèr. Dit plaatsje ligt 2km van de atletiekbaan van St. Moritz vandaan en aan het meer waar je de meeste toplopers hun rustige duurlopen doen.

De eerste dag mocht ik meteen een baantraining doen, waarbij ik iets langere tempo’s afwisselde met korte tempo’s. Ik merkte bij het inlopen gelijk dat 150 meter lager een groot verschil maakte. Het verblijf in Italië had dus zeker bijgedragen aan de acclimatisatie! De baantraining draaide prima, al blijft het altijd zwaar aanvoelen op hoogte.

Het leuke aan St. Moritz vind ik vaak ook de verbondenheid tussen atleten. Atleten met diverse nationaliteiten zoeken elkaar op en combineren zo nu en dan eens een training. Ik heb bijvoorbeeld een easy duurloop gecombineerd met Jip Vastenburg (toch half brits inmiddels) en mijn lange duurloop met Julia Samuelson (Zweedse). Ook heb ik veel samen getraind met mijn goede vriend Kristof van Malderen (België ;-))die in St. Moritz op vakantie was. Die verbondenheid maakt het extra gezellig en is in mijn ogen typerend voor de vriendelijke hardloopwereld.

Training uitgelicht

Gedurende een trainingskamp van drie weken komen er zoveel trainingen voorbij dat het te veel is om dat in deze blog allemaal te bespreken. Daarom licht ik er hier eentje uit: 6x3km met 1km pauze. Deze training deed ik samen met Kristof rondom het vliegveld van Samedan.

Voor langere tempo’s is dit een fijne plek omdat je een ronde van 5,2km kunt lopen met niet te veel hoogtemeters. Ik had in de ronde twee bidons klaargezet, zodat ik goed kon drinken tijdens deze training. Het doel van zo’n relatief lange training is om te wennen aan marathontraining. Het is nog te kort om daadwerkelijk marathonspecifiek te zijn, maar wel een mooie training om op te bouwen richting de echt specifieke trainingen.

De training ging erg goed. Elke 3km ging steeds een beetje harder en de hartslag liep daarmee dus ook steeds een beetje op. Ik kon mooi profiteren van de brede rug van Kristof en hoefde niet te veel na te denken over het tempo. Super fijn! Uiteindelijk liepen we 23km gemiddeld in 4’03 per km, wat zeker voor op hoogte voor mij echt heel goed is. Hier kon ik dus mooi vertrouwen uit putten richting de komende periode.

Het blijft natuurlijk onzeker hoe deze “komende periode” er uit ziet. Daarom probeer ik vooral te focussen op wat ik elke dag wel kan doen. De trainingen die ik nu doen zijn hoe dan ook ergens goed voor. Dit trainingskamp is in elk geval zeer nuttig geweest om mijn basis te versterken en te wennen aan de langere traingen.

Sponsor aan het woord: John Koomen Hoveniers

John Koomen Hoveniers heeft het trainingskamp in Italië en Zwitserland mede mogelijk gemaakt door een deel van dit trainingskamp te sponsoren, waarvoor dank! In mijn nieuwsbrieven laat ik steeds een andere sponsor aan het woord, maar voor nu plaats ik deze rubriek ook een keer op mijn website :-). Wil je niks missen van de extra’s uit mijn nieuwsbrieven? Meld je dan aan via de sidebalk op deze website!

Hoe zou jij jezelf omschrijven?  

Ik ben een echte workaholic die graag bezig is. In het verleden heb ik veel sporten beoefend, nergens in gespecialiseerd maar vooral veel ervaringen willen opdoen. Durfsporten gaat mijn voorkeur naar uit: duiken, skydiven, motorrijden en snowboarden zijn mijn favorieten. Alleen het skydiven doe ik niet meer, de andere dingen nog wel. Wanneer er sport op TV is dan sla ik bijna niets over. Eigenlijk ben ik een absolute sportverslaafde maar dan van de passieve soort. Ik volg alles! Verder hou ik van besturen en vind ik steeds meer rust om ook op het strand te liggen en terrasjes te pakken. Quality time met mijn dierbaren is het allerbelangrijkste.

Hoe zou je het bedrijf John Koomen Tuinen omschrijven?

Als een toonaangevend Hoveniersbedrijf die zelf ontwerpt en in alle facetten in de groenbranche actief is. Voor particulIeren, overheden, bedrijven, ontwikkelaars, etc. We ontwerpen tuinen op het maaiveld, tegen de gevels en op het dak. Deze leggen we aan en onderhouden we. Dit doen we met een kleine 40 medewerkers. We zijn graag innovatief en denken out of the box. Alles is mogelijk en nee zeggen kennen we niet…

Wat is jouw relatie met Jill en wat heeft je doen besluiten om haar te gaan sponsoren? 

Jill ken ik uit haar juridische leven waarbij zij steeds succesvol mijn zaken heeft behartigd.

Loop je zelf ook hard? Zo ja, wat vind je daar zo leuk aan?

Zeker niet! Het is een sport die ik nooit te pakken heb gekregen. Petje af voor mensen die dit wel leuk vinden en er zelfs hun leven voor op z’n kop zetten! 

Wat wil je de lezers van deze blog graag meegeven?

Volg je dromen, niets is onmogelijk, blijf nieuwsgierig zodat je elke dag iets leert en behandel een ander zoals je zelf graag behandeld wilt worden. Dit zijn misschien een beetje zweverige motto’s, maar ik kom er al een tijdje een heel eind mee 🙂